تاریخچه پولونیم
پولونیم در سال 1898 توسط ماری کوری کشف شد. وی پولونیم را از اورانیت (کانی اورانیم) به دست آورد. او متوجه شد اورانیت رادیواکتیوتر از اورانیمی است که از آن استخراج می شود. از این مشاهده نتیجه گرفت که اورانیت باید شامل حداقل یک عنصر رادیواکتیو دیگر باشد. او می بایست چند تن اورانیت را برای به دست آوردن حدود 0.0001 گرم پولونیم تصفیه می کرد.
نام این عنصر از نام سرزمین مادری ماری کوری یعنی پولند گرفته شده است.
به دلیل کمیابی این عنصر، پولونیم از طریق بمباران کردن بیسموت 209 با نوترون در رآکتورهای اتمی ایجاد می شود. این کار بیسموت 210 ایجاد می کند که نیمه عمری در حدود 5 روز دارد. بیسموت 210 بر اثر تخریب با اشعه بتا به پولونیم 210 که نیمه عمری در حدود 138.39 روز دارد تبدیل می شود.
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی پولونیم
|
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی پلونیوم |
|
|
عدد اتمی |
84 |
|
جرم اتمی |
210 |
|
نقطه ذوب |
254 ºC |
|
نقطه جوش |
962 ºC |
|
شعاع اتمی |
168 pm |
|
حالت استاندارد |
جامد |
|
گروه |
A6 |
|
انرژی یونیزاسیون |
812.1 Kj/mol |
|
شعاع یونی |
0.102 nm (+4) |
|
شکل الکترونی |
[Xe] 6s2 4f14 5d10 6p4 |
|
الکترونگاتیوی |
2 |
|
حالت اکسیداسیون |
6, 4, 2, -2 |
|
9.51 g/cm3 |
|
|
دوره تناوبی |
6 |
|
شماره سطح انرژی یونیزاسیون |
6 |
|
شعاع کووالانسی |
140±4 pm |
|
شعاع واندروالس |
197 pm |
|
گرمای تبخیر |
102.91 Kj/mol |
ایزوتوپ های پولونیم
|
نیمه عمر |
ایزوتوپ |
|
8.8 روز |
Po-206 |
|
5.8 ساعت |
Po-207 |
|
2.89 سال |
Po-208 |
|
102 سال |
Po-209 |
|
138.38 روز |
Po-210 |
|
0.51 ثانیه |
Po-211 |
|
0.29 میکروثانیه |
Po-212 |
|
4 میکروثانیه |
Po-213 |
|
163.7 میکروثانیه |
Po-214 |
|
1.78 میلی ثانیه |
Po-215 |
|
0.14 ثانیه |
Po-216 |
|
3.1 دقیقه |
Po-218 |
کاربردهای پولونیم
پولونیم الکتریسیته ی ساکن در ماشین هایی نظیر رول کاغذ، سیم و یا ورقه های فلزی را از بین می برد اگرچه مواد دیگری که ذرات بتا از خود نشر می کنند در این زمینه متداول ترند.
پولونیم در ابزارهایی که گرد و غبار را از فیلم های عکاسی جدا می کند استفاده می شود. باید توجه داشت که این عنصر باید به خوبی مهروموم شود تا فرد از آلودگی در امان بماند. پولونیم همچنین با بریلیم برای ایجاد منابع نوترونی مورد استفاده قرار می گیرد.
اثر پولونیم بر سلامتی انسان
پولونیم در لابراتورهای هسته ای بسیار اندکی مورد بررسی قرار گرفته است چرا که خاصیت رادیواکتیویته بالایی (اشعه ی آلفا ساتع می کند) داشته و از این رو در استفاده از آن می بایست تکنیک های خاص و ملاحظات ویژه اتخاذ کرد.
پولونیم 210 تنها جزئی از سیگار است که در آزمایشگاه از طریق استنشاق منجر به سرطان در حیوانات شده است. این تومورها در حالتی ظاهر شدند که سطح پولونیم استنشاقی توسط آن ها 5 مرتبه کمتر از سطح پولونیم استنشاقی توسط افراد سیگاری پرمصرف است.
سرطان ریه در مردها در سال 1930 به ندرت مشاهده می شد (100000/4 در هر سال). در سال 1980 این رقم با وجود کاهش %20 در مصرف سیگار به 100000/72 رسید که این موضوع به دلیل بالا رفتن سطح پولونیم210 در تنباکو مصرفی بود. این افزایش سطح پولونیم به دلیل استفاده از کودهای فسفاته بود.
