تاریخچه اکتنیوم
اکتینیوم در سال 1899 در فرانسه توسط آندره دبی ارن کشف شد. نام این عنصر از کلمه یونانی اکتینس به معنی اشعه گرفته شده است. او این عنصر را در هنگام کار روی اکسیدهای عناصر کمیاب خاکی با استفاده از روش های جدایش به دست آورد.
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی اکتنیوم
|
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی اکتنیوم |
|
|
عدد اتمی |
89 |
|
جرم اتمی |
227 |
|
نقطه ذوب |
1050 ºC |
|
نقطه جوش |
3250 ºC |
|
شعاع اتمی |
195 pm |
|
حالت استاندارد |
جامد |
|
انرژی یونیزاسیون |
664.6 Kj/mol |
|
شعاع یونی |
(3+)pm 112 |
|
شکل الکترونی |
[ Rn ] 6d1 7s2 |
|
الکترونگاتیوی |
1.1 |
|
حالت اکسیداسیون |
3 |
|
چگالی |
10.07 g/cm3 |
|
دوره تناوبی |
7 |
|
شماره سطح انرژی یونیزاسیون |
7 |
|
شعاع کووالانسی |
215 pm |
|
گرمای تبخیر |
400 Kj/mol |
ایزوتوپ های اکتنیوم
|
نیمه عمر |
ایزوتوپ |
|
10 روز |
Ac-225 |
|
1.2 روز |
Ac-226 |
|
21.8 سال |
Ac-227 |
|
6.16 ساعت |
Ac-228 |
کاربردهای اکتنیوم
این عنصر 150 مرتبه از رادیوم رادیواکتیوتر است، از این رو به عنوان منبع نوترونی کاربرد پیدا کرده است. اکتینیوم 225 در دارو برای تولید Bi-213 ، کاربرد دارد. همچنین به عنوان یک عامل در پرتو درمانی سیستم ایمنی بدن استفاده می شود.
