تاریخچه توریوم
توریم در سال 1829 در سوئد توسط برزیلس کشف شد. نام این عنصر از کلمه تور که در اسطوره های اسکاندیناویایی خدای جنگ شناخته می شود، گرفته شده است.
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی توریوم
خواص اتمی، فیزیکی و شیمیایی توریوم |
|
عدد اتمی |
90 |
جرم اتمی |
232.04 |
نقطه ذوب |
1750 ºC |
نقطه جوش |
4790 ºC |
شعاع اتمی |
179 pm |
حالت استاندارد |
جامد |
انرژی یونیزاسیون |
1107.6 Kj/mol |
شکل الکترونی |
[ Rn ] 6d2 7s2 |
الکترونگاتیوی |
1.3 |
حالت اکسیداسیون |
4, 3, 2 |
11.72 g/cm3 |
|
دوره تناوبی |
7 |
شماره سطح انرژی یونیزاسیون |
7 |
شعاع کووالانسی |
206±6 pm |
گرمای تبخیر |
514 Kj/mol |
ایزوتوپ های توریوم
نیمه عمر |
ایزوتوپ |
30.6 دقیقه |
Th-226 |
18.72 روز |
Th-227 |
1.91 سال |
Th-228 |
7340 سال |
Th-229 |
7540 سال |
Th-230 |
1.06 روز |
Th-231 |
1.4E10 سال |
Th-232 |
22.3 دقیقه |
Th-233 |
24.1 روز |
Th-234 |
کاربردهای توریوم
قبل از آنکه خطرات تشعشعاتی این عنصر مشخص شود، توریم و ترکیبات آن استفاده های زیادی در برخی شاخه ها پیدا کردند. معروف ترین این کاربردها توری های گازی و خمیردندان بود. هنوز از توریم در مواردی چون عنصر آلیاژی در منیزیم، روکش تنگستن برای تجهیزات الکترونیکی و کنترل اندازه دانه پلوتونیم برای ساخت لامپ های الکتریکی، و در ساخت مواد نسوز برای صنایع متالورژی استفاده می شود.
اکسید توریم برای ساخت بوته های دما بالای آزمایشگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد، و به شیشه برای تولید شیشه ای با ضریب شکست بالا و تفرق کم (لنزهای دوربین ها و ابزارهای علمی) اضافه می شود. مانند اورانیوم، توریم نیز می تواند به عنوان سوخت هسته ای بدون تولید پلوتونیم به کار برده شود. اورانیم و توریم برای پیدا کردن قدمت فسیل های انسانی استفاده می شوند.