باز کشش

در بازکشش معکوس مطابق شکل روبرو ظرف وارونه قرار می گیرد طوری که سطح بیرونی ظرف کشیده شده، سطح داخلی پوسته بازکشش شده می شود. بر خلاف بازکشش مستقیم که در جهات مختلف انجام می شود، خمش همیشه در یک جهت است و بنابراین جداره های پوسته کمتر کار سخت می شوند. در بازکشش معکوس به علت کنترل راحت فلز در اطراف شعاع قالب و اینکه هیچ محدودیتی از نظر شکل هندسی برای استفاده از حلقه بازفشاری وجود ندارد، چروک خوردگی بهتر کنترل می شود.

کاهش بدست آمده توسط بازکشش همیشه از کاهش قابل حصول در کشش اولیه کمتر است؛ زیرا اصطکاک ذاتی در فرآیند بازکشش بیشتر است. به طور کلی کاهش برای هر عملیات بازکشش متوالی کمتر می شود تا کار سختی صورت بگیرد. البته در صورتی که بین بازکشش ها عملیات تابانیدن انجام شود، کاهش های بیشتری امکان پذیر است.

عملیات بازکشش به کشش با کاهش زیاد در ضخامت جداره موسوم به اتوکشی (Ironing) و کشش با تغییر کم در ضخامت جداره موسوم به فروکشی (Sinking) نیز می تواند طبقه بندی شود.

فرآیند اتوکشی اساساً مشابه کشش لوله توسط سنبه متحرک است. تنش حاکم در اتوکشی، تنش فشاری شعاعی است که توسط فشار منگنه و قالب به وجود می آید. بازکشش بدون کاهش در ضخامت جداره اساساً مشابه فروکشی لوله یا کشش لوله بدون سنبه است. تنش های حاکم عبارتند از یک تنش کششی محوری ناشی از کنش منگنه و یک تنش فشاری محیطی ناشی از کشش فلز به داخل.