خوردگی فولاد زنگ نزن آستنیتی-فریتی (دوفازی)
خوردگی فولادهای زنگ نزن آستنیتی – فریتی (دو فازی) (Corrosion of Duplex Stainless Steels) در بیشتر محیط هایی که فولادهای آستنیتی استاندارد استفاده می شوند، پایین بوده که این نتیجه وجود کروم بالا بوده که در حضور اسیدهای اکسنده مفید هستند. وجود کروم، مولیبدن و نیتروژن نسبتا بالای آنها، مقاومت خوبی به حفردار شدن و خوردگی شیاری در محیط های کلریدی ایجاد می کند و از طرف دیگر ساختار دو فازی آنها در برابر خوردگی تنشی در محیط های کلریدی امتیاز محسوب می شود.
اگر ساختار آنها حاوی حداقل 25-30 درصد فریت باشد، فولادهای دو فازی نسبت به فولادهای زنگ نزن نوع 304 و 316 مقاومت بیشتری به خوردگی تنشی کلریدی دارند. ممکن است شبیه فولاد 316 و یا در محدوده بالاتری از آنچه که فولادهای زنگ نزن آستنیتی مانند 6% مولیبدن است، باشد. تمامی انواع فولادهای زنگ نزن دو فازی مقاومت به خوردگی تنشی SCC خوبی نسبت فولادهای زنگ نزن آستنیتی سری 300 دارند.
از آنجایی که فریت به تردی هیدروژن حساس است بنابراین فولادهای دو فازی مقاومت بالایی در محیط ها یا کاربردهایی که هیدروژن به داخل فلز شارژ می شود و موجب تردی هیدروژنی می شود، ندارند.همچنین تمامی آنها استحکام بالاتری نسبت به نوع آستنیتی همراه با داکتیلیته و چقرمگی خوب دارند.
در تولید فولاد زنگ نزن دو فازی و آستنیتی شباهت های بسیاری وجود دارد اما تفاوت های مهمی نیز موجود است. مقدار عناصر آلیاژی بیشتر در دو فازی ها و نیز به دلیل استحکام بالای آنها نیازمند داشتن بعضی تغییرات در فرآیند تولید است.
مشابه فولادهای زنگ نزن آستنیتی، فولادهای زنگ نزن دو فازی گریدهای مختلفی با عملکردهای متفاوت در برابر خوردگی داشته که به میزان عناصر آلیاژی آنها بستگی دارد.مقدار کروم بالا و وجود ساختار فریتی در این فولادها، موجب ایجد مقاومت به خوردگی در محیط های قلیایی می شود. در دماهای معتدل، میزان خوردگی این فولادها نسبت به نوع آستنیتی کمتر است.
مقایسه ای مابین مقاومت به خوردگی شیاری و حفره دار شدن تعدادی از فولادهای زنگ نزن در شرایط آنیل شده که بر اساس استاندارد ASTM G 48 اندازه گیری شده اند در شکل زیر نشان داده شده است.
سمت چپ فولاد زنگ نزن آستنیتی و سمت راست فولادهای دو فازی هستند.
منابع و پیوندها
گردآوری شده توسط دپارتمان پژوهشی شرکت پاکمن
برداشت از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است
