شکل دادن سرامیک ها

انواع روش های شکل دادن سرامیک ها  (Forming of Ceramics) در جدول زیر نمایش داده شده است. روش ساخت بسته به شکل، اندازه بدنه خام و هزینه تولید انتخاب می شود. به علت این که هدف مرحله شکل دادن سرامیک ها تولید یک بدنه خام با توزیع همگن ذرات و دانسیته بالاست مهم ترین نکته ای که باید مد نظر گرفته شود این است که با تغییر کدام یک از پارامترهای فرآیند شکل دهی می توان به محصول مطلوب رسید.

استفاده از روش های کلوئیدی منجر به یکنواختی {{دانسیته}} خام می شود. تولید بدنه های خام با ریزساختار یکنواخت از یک سوسپانسیون کلوئیدی پایدار حاوی ذرات کروی ریز در کاربردهای صنعتی که نیاز به تولید انبوه و هزینه دارند چندان مرسوم نیست. اما کلوئید ها، نقش مهمی در روش های فرم دهی کم هزینه مانند ریخته گری دوغابی، {{نواری}} و هم چنین روش های دیگر مانند رسوب الکتروفورتیک و {{ریخته گری ژله ای}} ایفا می کنند.

شکل بدنه خام

روش های فرم دهی پلاستیک که در آن ها مخلوطی از پودر سرامیکی و افزودنی ها توسط یک نازل یا قالب به صورت پلاستیک تغییر شکل می دهند، روش مناسبی برای تولید انبوه بدنه های خام سرامیکی هستند. اکستروژن به طور گسترده در صنایع سرامیک سنتی و کمابیش در صنایع سرامیک پیشرفته استفاده می شود. فرآیند قالب گیری تزریقی در طی 30 سال اخیر توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. ولی همچنان راهی به تولید تجاری سرامیک ها نیافته است.

افزودنی ها معمولا آلی هستند و نقش مهمی را درتولید بدنه های سرامیکی ایفا می کنند. این افزودنی به فرآیند های شکل دهی کمک کرده و در کنترل خواص ماده اولیه دستیابی به شکل مطلوب و کنترل یکنواختی دانسیته بدنه خام ایفا می کنند. در روش هایی مانند ریخته گری نواری و قالب گیری تزریقی که مقادیر زیادی از افزودنی ها به کار گرفته می شوند، انتخاب افزودنی مناسب معمولا برای موفقیت آمیز بودن کل فرآیند شکل دهی نقشی حیاتی دارد. پیش از {{زینترینگ}}، بدنه های خام مرطوب باید خشک شده و افزودنی تا حد امکان بدون آسیب زدن به بدنه خام از آن خارج شوند. خروج مناسب افزودنی ها از عواملی است که در انتخاب آن ها مورد توجه قرار می گیرد.